Actrice
Lottie Hellingman speelt de rol van haar dromen in ´De Eenzaamheid van de Priemgetallen´.
Lottie Hellingman kwam in Koffietijd van de presentatrices Quinty Trustfull en Loretta Schrijver uitleg geven over de Eenzaamheid van de Priemgetallen. Ook pianist Wibi Soerjadi was aanwezig om een stukje op zijn piano te spelen.
In het toneelstuk ‘De Eenzaamheid van de Priemgetallen’ namelijk kan
Lottie Hellingman al haar acteer- én zangtalent kwijt.
De Eenzaamheid van de Priemgetallen
Het vertelt het verhaal van Alice en Mattia, die elkaar op de middelbare school ontmoeten. Er ontstaat een merkwaardige vriendschap. Beiden hebben zij in hun jeugd een traumatische gebeurtenis meegemaakt die hun leven heeft beïnvloed. Beiden zijn ook buitenstaanders.
Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen.
Zoals tweelingpriemgetallen horen ze bij elkaar, maar slagen zij er niet in om echt in contact met elkaar te komen.
Boek wordt film wordt toneelstuk met
Lottie Hellingman
De debuutroman van de destijds vijfentwintigjarige natuurkundige Paolo Giordano die in januari 2008 verscheen, is inmiddels in vele landen een bestseller.
In zijn thuisland Italië werden meer dan een miljoen exemplaren verkocht, in Nederland al meer dan 200.000. Het boek is inmiddels in 22 talen vertaald en won verschillende prijzen, waaronder de belangrijkste Italiaanse literatuurprijs, de Premio Strega.
Na het boek is er een film gekomen en nu dan het toneelstuk, een productie van Matz en Bos Theaterproducties.
Lottie
Lottie Hellingman is onder andere bekend van televisieseries als De Band en IJs, waarvoor ze in 2001 Het Gouden Beeld ontving in de categorie Beste Actrice.
Lottie Hellingman heeft het televisieprogramma Jules Unlimited, de musical Miss Saigon, de toneelvoorstellingen Blackface van Orkater, De Gelukkige Mandarijn van Frank Houtappels, onder regie van Porgy Franssen, en de speelfilm De Storm op haar naam staan.
Voor haar rol in deze laatste film ontving
Lottie Hellingman een Gouden Kalf-nominatie voor beste vrouwelijke bijrol. Mensen met kinderen herkennen haar stem waarschijnlijk wel. Lottie is de stem van Dora!
In 2008 verscheen het boek La solitudine dei numeri primi van Paolo Giordano in de Italiaanse boekenwinkels. Al gauw werd het verhaal over de bijzondere vriendschap tussen de autistische Mattia en anorectische Alice een internationaal succes.
De roman werd in maar liefst 22 talen vertaald. Het succes mondde uit in een verfilming, die eind vorig jaar in de bioscoop te bewonderen was. Regisseuse Madeleine Matzer ging de uitdaging aan en besloot het verhaal nogmaals te vertellen in de vorm van een theaterstuk met
Lottie Hellingman.
Nu het verhaal voor de derde keer verteld wordt, is het de grootste uitdaging om het spannend te houden. Het verhaal van de vriendschap tussen Mattia (Marijn Klaver) en Alice (Laurence Roothooft) is immers bekend bij het publiek.
Matzer heeft er duidelijk voor gekozen om de roman nauwgezet te volgen, al ligt de nadruk minder op de bijzondere vriendschap tussen Mattia en Alice; in het theater staat vooral de verwerking van de traumatische ervaring centraal.
Het decor verbeeldt de plaats waar Mattia zijn tweelingzusje achterliet en verloor. Dit decor, dat gevormd wordt door een foto van een verlaten vijver en vijf verschillende bankjes, is voortdurend aanwezig, waardoor je de verdwijning van Mattia’s tweelingzusje het hele stuk lang niet vergeet. Ook het ski-ongeluk van Alice wordt meerdere keren aangehaald.
Alice als mislukkeling
De nauwgezette weergave van het boek maakt dat er weinig passages achterwege gelaten worden. Hierdoor moet er veel verteld worden in korte tijd: de scènes zijn vaak kort en wisselen elkaar in rap tempo af.
Dit hoge tempo gaat soms ten koste van de spanning in het spel: er is geen tijd voor lange stiltes en de toeschouwer krijgt weinig tijd om een heftige scène te verwerken.
Opvallend is echter dat Alice’s passie voor fotografie helemaal niet terugkeert in het stuk. Hierdoor verdwijnt het succes dat Alice in het boek als fotografe heeft. Dit is jammer, want nu verandert Alice eigenlijk in een talentloos meisje wiens leven één grote mislukking is.
Krachtig spel
Het verhaal wordt verteld en uitgebeeld door slechts vier acteurs:
Lottie Hellingman, Marijn Klaver, Wolter Muller en Laurence Roothooft.
Lottie Hellingman en Muller hebben voortdurend dubbelrollen. De gedaanteverwisselingen die de twee ondergaan, worden door kleine attributen duidelijk. Wanneer Muller zich als Fabio voordoet, draagt hij bijvoorbeeld een sjaaltje. Terwijl hij als Denis, de beste vriend van Mattia, geen extra attributen draagt.
De kracht van de gedaanteverwisselingen zit hem verder echt in het spel. Muller en
Lottie Hellingman laten hiermee zien dat ze veel in hun mars hebben.
Ook Laurence Roothooft en Marijn Klaver lijken voor de rol van Alice en Mattia gemaakt. Klaver weet met zijn lege blikken en korte zinnen Mattia geloofwaardig te verbeelden.
Traditioneel mooi
Waar bij de verfilming van de roman de technologie een moderne teint aan het verhaal geeft, doet dit theaterstuk juist een stapje terug. Het verhaal wordt op een traditionele manier op de planken gezet: met slechts vier spelers waaronder
Lottie Hellingman, een eenvoudig podium en weinig technologisch geknutsel.
Deze eenvoud maakt dat de eenzaamheid goed overkomt, door de eenvoud straalt het podium namelijk rust en verlatenheid uit. Met deze ‘theatervertaling’ laat Matzer zien dat het verhaal ook nog in de theaterzalen boeiend blijft.
Wegens succes verlengd: De eenzaamheid van de priemgetallen met
Lottie Hellingman komt ook in het seizoen 2011 - 2012 terug in de Nederlandse theaters.
